سیب

تو به من خندیدی
و نمی دانستی
که به چه دلهره از باغچه ی همسایه
سیب را دزدیدم

باغبان از پی من تند دوید
سیب را دست تو دید
غضب آلوده به من کرد نگاه
سیب دندان زده از دست تو
افتاد به خاک

و تو رفتی و هنوز
سالها هست که در گوش من آرام ، آرام
خش خش گام تو تکرار کنان
می دهد آزارم

و من اندیشه کنان غرق این پندارم
که چرا خانه ی کوچک ما سیب نداشت.

و هنوز هم نفهمیدم. اون فقط یک سیب می خواست. چیز زیادی نبود.
خیلی ها درختشو دارن ولی نمیفهمن.
مطمئنم وقتی خدا رو ببینم اولین سوالم از خدا همینه:
 که چرا خانه ی کوچک ما سیب نداشت