الان Ansys داره با شدت و حدت تمام کار میکنه به طوری که رفتن از یک خط به یک خط دیگه در همین نرم‌افزار ورد حدود 2 ثانیه طول میکشه. دیدم نمیشه که 2 تا 5 ساعت کامپیوتر کار کنه و منهم بشینم همین‌جور فقط نگاهش کنم. خواستم آپگریدش کنم دیدم یک آپگرید کوچولو حدود 500 هزار تومان خرج بر میداره ، منصرف شدم. ای پدر بی‌پولی بسوزه. گفتم "بی‌پولی" یادم افتاد دبیرستان که بودیم با یکی از دوستان قرار گذاشتیم هر کس که میلیاردر شد برای اون یکی، یک بنز الگانس بخره.  البته من میلیاردر هم بشم عمرا برای یک پروژه برم 500 تومن خرج کامپیوتر بکنم. یه دفعه میرم 2 میلیون میدم یک لپ‌تاپ می‌خرم.

آهنگ "برای دیدن تو"  هنگامه را گوش کنید. بد نیست به دانلود کردنش می‌ارزه. البته اولش زیاد قشنگ نیست.

یادمه یکبار آقای جمالی(شوهر اعظم خانم در زی‌زی‌گولو) در یک مصاحبه گفته بود که هر فیلم فقط یک جایزه دارد و آنهم فقط برای کارگردان است. البته بازیگری هم بسیار مهم است ولی اونهم بستگی به کارگردان دارد. فیلم‌های پر ستاره‌ای را در نظر بگیرید که بعضی مواقع چه قدر مزخرف هستند. برای مثال سریالی که از شبکه 3 پخش میشد و در آن فریماه فرجامی و اکبر عبدی بازی می کردند و کل مجموعه درباره‌ی اتفاقات در یک آپارتمان بود. در کل بسیار بی‌ارزش بود . حالا بیایید همین 2 نفر را در فیلم مادر به کارگردانی علی حاتمی ببینید یا حاتمی‌کیا سراغ هر موضوعی می‌رود فیلم جذابی می‌سازد. حتی در سریال‌های تلویزیونی. در کل همین طوره .این صدای خواننده نیست که یک آهنگ را قشنگ می‌کند. بلکه عوامل پشت صحنه خیلی مهم‌تر هستند. برای مثال وقتی اندی را با ناصر چشم‌آذر مخلوط می‌کنیم نتیجه اش میشه اهنگ شکوفه( قصه از کجا شروع شد). حالا مقایسه کنید با آهنگ دختربندری اندی و کوروس. یا وقتی که بریتنی اسپیرز کارگردان شو‌هایش را عوض کرد شو مزخرفی مانند Sometimes را ارائه داد که ما اون موقع می‌موندیم در جواب کسانی که می گفتند "بریتنی که می گفتی اینه" چه بگوییم.

 سال اول یا دوم دبیرستان بودم و داشتم از کلاس زبان برمی‌گشتم تو خیابون مازندران بود که دیدم یک خانم لاغر با یک چادر مندرس کنار دیوار ایستاده و یک بچه با لباسی بدتر از خود آن خانم کنارش است. آن زن دو‌تا کفشش را از پایش درآورده بود و با پای برهنه در حالیکه فقط یک جفت جوراب پایش بود، کفش‌ها را در کنار هم در یک دستش ،جلوی خودش گرفته بود. حتی یک کلمه هم نمی‌گفت و همان طور آرام انجا ایستاده بود . به طوریکه به بیننده القا می‌کرد از فرط استیصال مجبور به فروش کفش پایش شده است. نمی‌دونید من چه قدر ناراحت شدم و چه طور مسیر یکساعته تا خونه رو اومدم. فکر کنید دیدن چنین صحنه‌ای در اون سن چه تاثیری روی ذهن آدم می گذاره. تا مدتها یادم بود و اونقدر برایم این صحنه سنگین بود که با هیچکس درباره اش صحبت نکردم.

سه چهار سال گذشت و من داشتم از میدان انقلاب رد می شدم که دیدم همون خانم با همون وضعیت کنار سینما سانترال ایستاده. بدون هیچ تغییری و باز هم یک جفت کفش کهنه برای فروش. باز ناراحت شدم ولی این دفعه از نوعی دیگر. که چه جوری من رو چندسال به بازی گرفته بود. می‌خواستم بروم پته‌اش را روی آب بریزم  البته همون موقع هم مطمئن بودم که از طرف تمام کسانی که اونجا بودند متهم به سنگدلی میشدم. چه مرد چه زن. و باید حدود شصتاد تا نطق غراء در مورد اینکه این جوانهای امروز چه قدر فلان و بیسار هستند می‌شنیدم. دلیلش رو دیگه خودتون میدونید که حس بشردوستی مخصوصا از نوع مونث در این مواقع چه فورانی داره . این رو گفتم که چشماتون رو باز کنید و هیچ وقت اجازه ندهید که با احساسات شما بازی کنند.

اینهم قولی بود که در کامنت چند پست قبلی داده بودم

دیوار نوشته:

ای که از کوچه معشوقه ما می‌گذری

ته اش بن‌بسته، باید دور بزنی

 جمله‌ی نغز:

:«من ‌هیچگاه آ‌ب نمی‌‌نوشم. آب‌ برای حمام کردن است. تنها آبی که وارد بدنم می‌شود از یخ داخل ویسکی‌ام است.»

یک بنده خدایی تعریف می‌کرد مافیا وقتی بخواهد یکی را بکشد برای اینکه لو نره کی بوده وی را همراه با چند نفر دیگه در یک مکان عمومی می‌کشد تا معلوم نشه چه کسی را می‌خواسته بکشد. مثلا در یک رستوران بمب‌گذاری می‌کند یا برای مثال در یک مرکز خرید.

 حالا شده حکایت این وضعیت سربازی و معافی در ایران. برای اینکه یکی ار آقازادگان بتواند پست مشاور وزیر را در سن 19 سالگی کسب کند ، خب معافی لازمه، حالا چه کار کنند؟ می بینند که معیار وزنی آقازاده 19.75 آنوقت یک قانون می‌دهند که زیر 20 معافه و یک ماهی این قانون را اجرا می کنند و وقتی که خرشون از پل گذشت معیار را می‌کنند زیر 15 که میشه 2 متر قد و 60 کیلو وزن! در این 4 سال که معضل سریازی و معافی برای من ایجاد شده چندین قانون مختلف به وجود اومده و پس از یک مدت از بین رفته . خرید سربازی، معیار توده بدنی، معافیت در صورتی که برادر در شهر دیگری باشد ، برادر سرباز باشد ، و قانون‌های معافیت پزشکی که مرتبا معیارهایش تغییر می‌کنه. تازه این ها قوانین هستند که تصویب می‌شوند لوایحی که هر از چند گاهی مطرح می‌شوند به کنار. حالا هم که طرح سرباز صنعت اومده و ما فعلا دلمون خوشه که لا اقل 2 سال از عمرمون را تو برجک نگهبانی تلف نمی‌کنیم. اونم معلوم نیست تا کی اینجوری باشه. بعد میان حرف می زنند که چرا شما برای آینده برنامه ندارید. آخه چه جور وقتی که هر 3 ماه یکبار باید از نو همه چیز را برنامه ریزی کرد. بابا مشکل ما 2 سال نیست. من حاضر بودم این 2 سال را همون اول دانشگاه می‌رفتم ولی چند سال بعدش تکلیفم با خودم معلوم بود.

"من اگر به خاطر وجهه بد اجتماعیش نبود از صبح تا شب سیگار می‌کشیدم. خیلی سیگار را دوست دارم"

امیدوارم به علامت نقل قول عبارت بالا توجه کرده باشید. سیگار کشیدن یه چیزه ، سیگاری شدن یک چیزه دیگه، ولی این جمله دیگه در حد جنایته. خیال نکنید این جمله را یک آدم عمله* گفته باشه. در واقع از زبان یک استاد دانشگاه است که من با پرسیدن از دانشجویانش به این نتیجه رسیدم که خیلی هم کاردرست تشریف دارند. خب نمی‌دونم شما با خوندن این جمله چه احساسی اعم از مثبت یا منفی پیدا کردید.  ولی قبل از هر نتیجه‌گیری به این هم توجه کنید. ایشون اخیرا مجبور به کشیدن شش تا از دندون‌های جلویی خود بر اثر عفونت لثه شده‌اند. آن‌هم در سن 40 سالگی. لازم به توضیح اضافی‌تری که نیست ، هست؟ البته اونقدر تمکن مالی داره که بده جای این شش تا، از جنس الماس دندون بکارند. ولی خب فکر کنم امسال برای اولین بار در 29 اردیبهشت واقعا روز بدون دخانیاتی را گذروند.  >:)

* منظورم از عمله کسانی که این شغل را دارند نیست. عمله در واقع در بحثهای کمونیستی نقطه مقابل کارگر است و یعنی کسی که فقط کار کردن بلد است. به طور ساده نفهم.

بزن تار و بزن تار

بزن تو آواز بی‌خریدار

نمی‌دونم قبلا هم گفتم یا نه ولی یک داستان نمادینی بود که مادرم تعریف می‌کرد که یک روز برف به جاقاسم* میگه بیا با هم عروسی کنیم ولی جاقاسم میگه صبر کن من گیس‌هام دربیاد . بهار میشه و جاقاسم به برف میگه حالا من آمادم ولی برف میگه

حالا که ترتر افتاد در _ _ _م تو اومدی سراغم. 

یعنی هر چیزی یک وقتی داره که اگر از اون بگذره دیگه فایده نداره. لذتش برای همون موقع است نه وقت دیگه.  حالا هی بیان بگن دنیا همیشه این جور نمی‌مونه. خب چه فایده! بعدش دیگه به چه دردم می‌خوره.

راستی اگر این دفعه فیلم گوزنها تماشا کردید بدونید که قرار بوده فرامرز قریبیان نقش یک مخالف رژیم شاه را ایفا کنه نه یک دزد! که خوب اون موقع به کیمیایی اجازه ندادند. اینجوری موقع دیدن فیلم گیج نمی شوید

گنجشکک اشی مشی
 لب بوم ما نشین

بارون میاد خیس میشی

برف میاد گوله میشی

می افتی تو حوض نقاشی

کی می‌گیره فراش‌باشی

کی می‌کشه قصاب‌باشی

کی می‌پزه آشپزباشی

کی می‌خوره حکیم‌باشی

------------------------------------------------------------------

*: جاقاسم گیاهی است که درآخر زمستان و اول بهار از خاک بیرون میزنه و مانند سیب زمینی یک غده نشاسته ای دارد که به طور خام قابل خوردن است و در دهان مزه شیرینی می دهد. و گیش کنایه از 3 یا 4برگ نازک آن است که کاملا روی زمین پخش شده است.

یا ایهاالناس، اگر تا حالا به سایت www.orkut.com  نرفته‌اید بشتابید که غفلت موجب پشیمانیست.  من که این چند روز به خاطر همین یک سایت کلی شارژم. فکرش رو بکنید یکی از دوستان را بعد از 5 سال دیدم. و کلی خاطره ها برایم زنده شد. حوصله توضیح ندارم فقط بدونید یک چیزی تو مایه های " تو دوست داری با دوست من که دوست داره با دوست تو دوست بشه دوست بشی؟" است. یک خوبیش این است در این جا از طریق دوستان با هم در ارتباط هستید و برای همین هر کاری را نمی شود انجام داد. به هر حال اعتبار دوستان در میان است.

من به لطف سایت پارس آنلاین می تونم در وبلاگم مطلب بگذارم ولی خود اینجا بلوک شده است و نمی تونم ببینم. حتی اندازه یک بز شعور ندارند اگر شک دارید به اینجا بروید و " من بساط این جور کارها {اینترنت} را جمع می کنم..."  را بخوانید.

این هم مطلبی از سایت استکهلمیان که چون لینک مستقیم نداشت خود مطلب را اینجا می گذارم.

نخست وزیر در انتظار نوبت عمل جراحی درد میکشد
استکهلمیان - یوران پرشون نخست وزیر سوئد  بدلیل ناراحتی استخوان لگن خود شدیدا درد میکشد. این درد به مراحلی رسیده  است که برای اولین بار اینک سفر رسمی او به مکزیک به این خاطر لغو گردید. او در صف انتظار جراحی لگن قرار دارد که حدود 7 الی 8 ماه نوبت انتظار آن است. "الین آلمکویست" از بهداری استان استکهلم میگوید اینکه یوران پرشون نخست وزیر است دلیل نمیشود که او را خارج از نوبت جراحی کنیم. او مانند هر بیمار دیگری است و میبایست تا  رسیدن نوبت و زمان جراحی خود در انتظار بماند. نخست وزیر یوران پرشون بیمه خصوصی ندارد و مانند اکثریت مردم از خدمات درمانی عمومی استفاده میکند.  گفته میشود او اکنون با استفاده از قرصهای مسکن قوی قادر است  تا وظایف خود را انجام دهد.  نخست وزیر شخصا امکانات مالی جهت استفاده از درمان خصوصی را دارد اما بی شک چنین عملی از دید تیزبین مطبوعات آزاد متمدن ترین کشور دنیا پنهان نمیماند. نخست وزیرسوئد مطمئنا درد کشیدن را به تیترهای بزرگ روزنامه ها که "نخست وزیر در حالیکه مردم در نوبت انتظار جراحی قرار دارند از درمان خصوصی استفاده میکند" ترجیح میدهد و بدین ترتیب دمکراسی و مطبوعات آزاد,  بالاترین مقام کشور را نیز مجبور میکند تا از  پرنسیپ "ناخدا آخرین فردی است که میتواند کشتی خود را ترک کند"  پیروی نماید.

نمی‌دونم چند وقت پیش بود، ولی خیلی دور به نظر نمی‌رسه. ازش پرسیدم دلت می‌خواد همسر آیندت چه خصوصیتی داشته باشه؟ خندید و گفت" 3 تا شرط اولش اینه که من رو دوست داشته باشه".

خواهر دوستش نامزد کرد. پسره معتاد از آب در اومد. یک روز دختره را می بره خونشون با مادر و خواهرش می افتند به جونش تا مهریه اش را ببخشه و همین طور بی مهریه طلاق بگیره. مادر دختر که نگرانش میشه میره اونجا ولی اجازه ورود بهش نمیدن. میره با پلیس بر می‌گرده. شب در اتاق رو روی برادر دختره قفل کرده بودند. برادره ارتشی بود. تفنگ داشت. می خواست در اتاق رو بشکنه. خب قانون وجود داره. نمیشه که همین طوری یک دختر معصوم را کتک بزنند و قصر در برند. فعلا باید جلوی داداش رو می گرفتند.

 چند ماه بعد ازش می پرسم عاقبت الهام چی شد. میگه دارن طلاقش رو می گیرن. میگم همین!!! ماکزیمم کاری که می کنند همینه؟!! الهام  از یک خانواده بی‌فرهنگ یا فقیر یا هر کوفت زهر مار دیگه‌ای که  همیشه تو این جور بحث ها هستند نیست. اون فقط نخواست یا نتونست با چیزی به جز قانون جلو بره.

دارند جلوی در رو چراغونی می‌کنند. عروسی طبقه بالاییه. می‌خندم و میگم فردا شب عروسیه. بر می‌گرده با ناراحتی میگه: بگو کلفتیه. شما مردا کلفت می گیرید ، زن نمی گیرید که  و ... هیچی نمی‌گم. دیگه ازش نمی پرسم که دلش می خواد همسرش چه جوری باشه. دلم نمی خواد یک جواب کلیشه شده بشنوم. بذار با همون خاطره اون دفعه که از ته دل بود زندگی کنم. با خودم فکر می‌کنم اگر باز هم لباس عروس ببینه ، می‌پوشه و باهاش عکس می گیره؟ البته اگر هم نپوشید عیب نداره فکر می‌کنم که دیگه بزرگ شده و از این کار ها نمی‌کنه. به هر حال باید زندگی کرد. حتی اگر با دروغ به خودم. سوپر ای‌جی‌او (Super EGO) به درد همین روزها می‌خوره.